14 mei Oordeel niet te snel!
Als ik met iemand communiceer, privé of zakelijk, probeer ik altijd te bedenken waar iemand vandaan komt. Waarom iemand doet wat hij doet. Waarom mensen op een bepaalde manier reageren. Waar dat vandaan komt. Het helpt om in sommige gevallen niet al te boos te worden. Zo was er onlangs de persconferentie van onze minister-president over de exit-strategie na de lockdown-periode door het coronavirus. Voor mij was de conclusie: er mag weer heel erg veel. Ik werd er heel blij van, ook uit het perspectief van de ondernemers die nu weer omzet kunnen gaan maken. (Ondertussen hoop ik dat mensen verstandig omgaan met die nieuwe vrijheden.) Bij mij is het glas altijd halfvol. Ik postte hierover op Instagram en Twitter dat ik blij was met de ‘unlocking’. Op Instagram kreeg ik alleen maar likes. Dat is ook een positief medium. Op Twitter kreeg ik een heleboel boze en zure reacties in de trant van dat ze hoopten dat ik over een paar maanden ook aan de beademing zou liggen. Er werd kortom heel verschillend gereageerd op hetzelfde bericht. Ik vraag me dan dus af waarom sommige mensen zo ‘pissed’ reageren? Hebben zij mensen in hun omgeving die ziek zijn of zijn gestorven? Zijn die mensen bang en snappen zij daarom niet dat anderen blij zijn?
De dag erna gaf ik een training en zei ik zoiets als: fijn hè, dat er weer van alles mogelijk is? Waarop wederom reacties kwamen in de trant van ‘er mag nog helemaal niks’ en hier te kort en daar te lang. Misschien zijn er dingen die sommige mensen belangrijk vinden en die nog steeds niet mogen. Of misschien is het glas altijd halfleeg voor hen. Mensen die anders reageren dan ik normaal en prettig zou vinden heb je natuurlijk overal.
Zo ook in mijn praktijk als adviseur bewonerscommunicatie. Bij renovaties erger ik me eraan dat we vaak veel tijd moeten besteden aan mensen voor wie het nooit goed is en die altijd wat te klagen hebben. Of aan mensen die een schade in de schoenen proberen te schuiven van de aannemer, terwijl met foto’s en film aantoonbaar is gemaakt dat de schade al bestond vóór de renovatie. Er is vaak vooraf een uitgebreide schouw, mede met het oog hierop. Ik zou hier graag iets vinnigs van zeggen, maar ik realiseer me natuurlijk dat ik dat niet kan maken. De lastigste categorie mensen is die met een ‘rugzakje’, om het netjes te zeggen. Het is heel moeilijk om met hen de juiste communicatie-insteek te vinden om hen tevreden te stellen en ervoor te zorgen dat het project soepel verloopt. Iedereen denkt vanuit zijn eigen perspectief. Sommigen hebben reflectievermogen en anderen hebben dit niet.
Gelukkig heb ik een wijze les geleerd van de Dalai Lama. Ik heb tussen de stapel boeken op mijn nachtkastje zijn boek ‘De kunst van het geluk’ liggen. Hierin zegt hij het volgende: als er iemand chagrijnig een vergadering binnenloopt, dan kun je op deze persoon net zo chagrijnig reageren. Het gevolg is dat je een vervelend gesprek hebt. Je kunt ook denken: die persoon heeft misschien slecht geslapen of hij heeft wellicht zorgen en is daarom even niet vrolijk. Met dat in gedachte heb je een aanzienlijk beter gesprek. Dus niet meteen oordelen, maar denken dat er een verklaring is voor iemands gedrag. Dat heb ik in mijn oren geknoopt en zo probeer ik mensen zoveel mogelijk positief te benaderen. Ook die ‘gekkies’ op Twitter en de notoire klagende huurders bij renovaties. En dat blijkt (heel vaak) te werken!