Het gaat vaak per ongeluk goed

overleg

Het gaat vaak per ongeluk goed

Ik verbaas me weer eens ergens over. Ik weet zelf heus niet altijd alles, maar het ontbreekt mij niet aan gezond verstand. Wat is er aan de hand? In trainingen die ik geef hoor ik verhalen over andere woningcorporaties die – misschien wel uit onwetendheid – gewoon maar wat doen als ze op het punt staan te gaan renoveren of slopen. Voor veel corporaties hebben die werkzaamheden een tijdje stilgelegen en om die reden zijn er op dit moment volop projecten gaande. Waarschijnlijk omdat het een tijd niet is gebeurd ontbreekt de kennis over hoe je met bewoners, die steeds mondiger worden, om moet gaan. Bovendien lijkt het erop dat corporaties niet weten met welke wet- en regelgeving zij te maken hebben en binnen welk juridisch kader zij moeten handelen. Het gaat vaak per ongeluk goed, maar er lijkt weinig terdege te zijn voorbereid. 

Ik hoorde van iemand die met een herstructureringsproject bezig was, dat hij er tegenaan was gelopen dat de huur nog moest worden opgezegd. Aan die formaliteit had niemand nog gedacht. Het is uiteindelijk goed afgelopen. Dat je dat moet doen weet iedereen zou je zeggen. Je hoort dit formeel te regelen. Daar zijn wettelijke termijnen voor. Je kunt niet zomaar zeggen dat een bewoner binnen een week z’n huis uit moet. Maar ik denk dan hoe is het mogelijk dat je als professioneel verhuurder zo weinig van het huurrecht afweet? Daar schrik ik van. En dit is slechts een voorbeeld, maar zo heb ik er meer. Zoals over vergoedingen die corporaties soms betalen aan huurders die te maken krijgen met een renovatie. Dat is, als je je een beetje verdiept in deze materie, volstrekt niet nodig. Tenzij er afspraken zijn gemaakt met huurders. Soms gaat een corporatie ervan uit dat een dergelijke vergoeding een wettelijke verplichting is, maar dat is dus niet het geval. Nog een verbazing: onlangs vroeg een corporatiemedewerkster, die mijn training had gevolgd haar een voorbeeldovereenkomst voor tijdelijke bewoning te sturen. Dat heeft de corporatie dan niet liggen. Ik verwacht dat dergelijke overeenkomsten er zijn. En als een corporatie die niet heeft dan regelt die zo’n overeenkomst toch bij z’n huisjurist? Ik adviseer altijd de huisjurist aangesloten te houden. Je moet geen knip- en plakwerk maken, want het gaat echt om belangrijke zaken. Ik val, kortom, van de ene verbazing in de andere van hoe het er soms aan toe gaat. Ik ben kennelijk zo’n naïeveling die denkt dat een grote instantie, verhuurder van heel veel panden, het wel zal weten. Maar dan hoor ik dit soort verhalen en dan realiseer ik me dat ik alles moet checken, ook de meest voor de hand liggende zaken. 

In plattelandsgemeentes gaat het soms anders dan in de randstad, waarschijnlijk doordat mensen in kleine gemeenschappen dichter op procedures zitten en elkaar ook beter kennen. Daarom zijn ze daar meer op de hoogte van wat er speelt. Dan kom je er als corporatie eerder mee weg om wat minder formeel te werken. Maar dan nog zou het een afweging moeten zijn of er voldoende draagvlak is voor een renovatie; of corporaties bepaalde bedragen moeten betalen of niet; of corporaties een huurder moet wijzen op zijn rechten of de gok neemt en z’n mond houdt. Maar waar ik bang voor ben is dat het helemaal niet weloverwogen is, maar dat men het domweg niet weet. Daar vind ik iets van.

Gelukkig heb ik zelf te maken met woningcorporaties die wel beslagen ten ijs komen. Het is gewoon verstandig om al bij de eerste plannen voor renovatie of sloop een adviseur in te schakelen om ervoor te zorgen dat je als corporatie klaar bent voor een dergelijk traject. Zo’n adviseur weet vaak veel meer van renovaties omdat die veel ervaring meeneemt met dit soort projecten bij andere corporaties. U heeft mijn nummer, toch?