10 sep Deksels! Vind maar eens het goede potje …!
Onlangs zijn er bij mij in de buurt – dus waar ik woon – geveltuintjes aangelegd. Die werden aangeboden door de gemeente. We konden ook kiezen uit plantenbakken of picknicktafels om bij ons voor neer te zetten. Er werd zelfs een bedrag ter beschikking gesteld voor de aanschaf van plantjes. Nu woon ik in een buurt waar de mensen (ahum …) dit best zelf kunnen betalen. Maar hartstikke fijn dat we dit krijgen. Het ziet er hierdoor gezelliger en leefbaarder uit. Via de lokale makelaar kregen we zelfs bericht dat er een ‘pluktuin’ tot onze beschikking is waar we kruiden en aardbeien en dergelijke kunnen komen plukken. Prachtig en leuk allemaal.
Nu kom ik voor mijn werk in heel andere wijken, waar dit soort dingen niet zouden misstaan, en daar is helemaal niks geregeld. Terwijl de mensen het daar echt nodig hebben. Zo sprak ik iemand met kleine kinderen en die heeft een pleintje voor de deur waarop het leuk zou zijn als daar een paar speeltoestellen staan. Hoe regelt zo iemand die? Bij de gemeente sturen ze ‘m door naar de woningcorporatie en daar krijgt hij ook nul op rekest. Nu weet ik uit ervaring dat dit soort zaken best te regelen is bij gemeente, zeker als de woningcorporatie de bewonerscommissie op het juiste spoor zet. Een bewonerscommissie is immers de officiële vertegenwoordiging van de huurders in de wijk of appartementencomplex. Ik zie hier een schone taak voor onze corporaties en de huurdersvertegenwoordiging in Nederland!
Waar ik verdrietig van word is dat zo’n bewonerscommissie vaak helemaal niet iedereen vertegenwoordigt, maar slechts voor een enkeling spreekt en opkomt voor een beperkt aantal bewoners. Belangstelling van de bewoners in de bewonerscommissie is ook vaak ver te zoeken. Het moet natuurlijk van twee kanten komen. Klagen is eenvoudiger dan opbouwend meedenken. Kortom, het werkt niet zoals dat bij bezitters van koopwoningen in een Vereniging van eigenaren vaak wel gebeurt. Hoewel woningbezitters over het algemeen in staat zijn zaken te regelen en geldpotjes van de overheid te vinden, hebben zij dit juist minder hard nodig dan huurders die niet in staat zijn om de buurt leefbaarder te maken. Waarom is dat toch zo moeilijk, vraag ik me af. Potjes met geld zijn er over het algemeen in voldoende mate bij gemeentes. Waarom zijn die potjes niet duidelijker beschikbaar voor mensen die deze het hardst nodig hebben? Worden ze niet actief genoeg gepromoot door de gemeentes?
Huurders lijken niet in staat beschikbare voorzieningen te organiseren voor zichzelf, terwijl ze die veel harder nodig hebben dan kopers, die dat juist wel kunnen. Daar zit de crux, denk ik. Nu vraag ik me nog af hoe we dit kunnen verbeteren. Alleen constateren dat de potjes geld eenzijdig worden besteed is volgens mij niet voldoende. Daar moet verbetering in komen. Maar hoe?
Uiteraard doe ik wat ik kan om bewonerscommissies ervan te overtuigen dat het zin heeft om zoveel mogelijk alle desbetreffende huurders te vertegenwoordigen. Vaak kennen de mensen in de bewonerscommissie de buurt goed omdat ze er lang wonen. Andersom probeer ik bewoners die ik spreek te overtuigen van de noodzaak van een goedwerkende bewonerscommissie. Het kan soms nuttig zijn om handtekeningen te verzamelen als je ergens tégen bent. Veel leuker wordt het als je actief en positief plannen maakt om de wijk leefbaarder te maken en daarvoor beroep doet op een beschikbaar potje van de gemeente. Die potjes zijn ervoor, dus maak er gebruik van! Dat wilde ik deze maand even kwijt …