18 jun De kracht van samenwerken
Wat ons de afgelopen maanden is ingepeperd is dat we sámen de pandemie klein krijgen. Ik vind er van alles van, maar samenwerken is iets dat mij al veel langer aanspreekt. Ik ben elke dag bezig met samenwerken. Misschien juist omdat ik zelfstandig ondernemer ben. In tegenstelling tot werknemers die bij een organisatie werken kies ik zelf mijn collega’s uit. Dat doe ik bijvoorbeeld door te netwerken. Netwerken is een vorm van samenwerken die mij behoorlijk goed afgaat, al zeg ik het zelf. Een netwerk waar ik veel aan heb – en waar ik toevallig voorzitter van ben 😉 – is Wat at Work. Via dit netwerk (als je er meer over wilt weten, neem dan gerust contact met me op), bestaande uit zelfstandig ondernemers in verschillende branches die om de week met elkaar ontbijten en met elkaar samenwerken waar mogelijk, heb ik in de afgelopen maanden gedurende de crisis een aantal nieuwe klanten gekregen. Het is mooi om te zien hoe dat gaat. Een goed netwerk is goud waard. Van het ene contact komt het andere. Dat is dus een vorm van samenwerken die mij aanspreekt, ook al blijf ik zelfstandig.
Een van die nieuwe opdrachtgevers is betrokken bij een groot onderhouds- en renovatieproject in Utrecht, mijn eigen ‘stadsie’. Bij dit project is de woningcorporatie aan het renoveren en als het klaar is draagt de corporatie het beheer van de woningen over aan de huurders. Zij gaan dan een coöperatie vormen. Dat vind ik een interessante vorm van bewonersparticipatie. Het idee bestaat al langer, maar het komt niet vaak voor in Nederland. In Zwitserland wel. Er is behoorlijk wat aandacht voor deze vorm van bewonersparticipatie in ons land. Ik las bijvoorbeeld onlangs een interessant artikel in de Correspondent over zelfbeheer door huurders en begin dit jaar was het project in Utrecht een onderwerp bij EenVandaag. Lees het maar na op https://bit.ly/3fvvKIH. De betrokkenheid van bewoners neemt hierdoor toe en ze voelen zich ook meer verantwoordelijk voor hun eigen huis en buurt. Bovendien worden reparaties sneller en efficiënter uitgevoerd. Bewoners zijn er in het algemeen heel blij mee.
In Rotterdam ken ik een voorbeeld waarbij de woningcorporatie woningen wilde slopen. De bewoners die hier een stokje voor wilden steken hebben dit voorkómen door zich te verenigen in een coöperatie en hebben de renovatie in eigen hand genomen. Ook een mooi project wat mij betreft.
De regels zijn zo dat als de verhuurder dat niet wil, hij nergens toe is verplicht. De Woningwet verplicht hem alleen om een bewonersgroep een ‘kans te geven’ door zes maanden de tijd te geven, er over in overleg te treden en minimaal € 5.000,- ter beschikking te stellen om een coöperatieplan te maken. De corporatie blijft soms wel gewoon eigenaar van de huizen. Het beheer komt dan geheel bij de coöperatie van bewoners te liggen.
Ik vind dit redelijk vooruitstrevend en een interessante ontwikkeling. Spannend ook om de zien hoe de bewoners het beheer van de woningen in de praktijk gaan oppakken. Leuk om te volgen.
Bewonersparticipatie – zeker op deze speciale vernieuwende manier – is ook een vorm van samenwerken met een verrassende meerwaarde. Bewonersparticipatie, netwerken en een pandemie de wereld uit helpen hebben ‘samenwerking’ als gemeenschappelijke boodschap. Dat is de kracht van alle drie. Omdat je het alleen niet redt.