Midden in het leven

Midden in het leven

Wat er gebeurt in een week is soms nauwelijks te beschrijven. Ik sta met mijn werk midden in het leven. Dat besef ik maar al te goed. Mijn werkgebied is immers het huis en leven van mensen. Daar horen alle aspecten bij. Afgelopen week sloot ik een renovatieproject af met evaluatiegesprekken waardoor ik terugkeek op een periode met verschillende gebeurtenissen. Laat ik het verhaal vanaf het begin vertellen.

Nog voorafgaand aan het laatste renovatieproject had ik het allereerste contact met een stel. De man en vrouw wilden graag een tijdelijke woning tijdens de renovatiewerkzaamheden omdat zij een kindje verwachtten. Misschien precies op het moment dat hun woning aan de beurt was. Ik weet nog dat ik hun verzoek noteerde en bedacht dat ik dit in de gaten moest houden. Omdat er een beperkt aantal logeerwoningen beschikbaar is, is het ook nodig dat je rekening houdt in de planning met zo’n verzoek. En ja hoor, na nauwelijks een jaar hoorde ik via een collega die bij de aannemer werkt dat er een kindje geboren was. Dat is natuurlijk fantastisch voor ze. En je zou verwachten dat ze dan veel hinder hebben gehad van de renovatie. Maar dat was juist niet het geval. Ze hebben de renovatie als heel goed, prettig en positief ervaren, want er werd volop rekening met hen gehouden. Een schoolvoorbeeld van hoe het moet gaan dus. Heerlijk voor mij om te horen. Uiteraard ga ik dan even op kraamvisite. Een pasgeboren baby blijft uniek. 

Zo loop je uit een fijn liefdevol huis weg en de dag erna belt m’n collega dat een andere bewoner levenloos is aangetroffen in zijn woning. Dan merk je dat er gelukkig sociale controle is, want het was buren opgevallen dat ze hem al een paar dagen niet hadden gezien. Bovendien bleek er meer dan een gebruikelijke hoeveelheid vliegen rond te waren. De overleden man was een alcohol- en drugsgebruiker. Heel treurig natuurlijk. Ik bedenk me dan altijd dat zo’n man ooit een klein kind is geweest waarvan iemand gehouden heeft. Ieder leven kent natuurlijk een verhaal, maar dat van hem vind ik dan extra droevig. Waarschijnlijk door de drugs raakt zo iemand aan lagerwal en is vervolgens verschillende mensen tot last in zo’n woningcomplex. Er zijn verschillende mensen verhuisd vanwege de overlast die hij veroorzaakte. Hinder van buren kan zo’n grote wissel trekken op je woongenot. Zeker iets oudere mensen zijn daar gevoelig voor. 

Sommige mensen veroorzaken heel veel overlast, die vaak niet snel kan worden opgelost door woningcorporaties. Hierdoor blijft de overlast doorgaan. Wat corporaties gelukkig wel doen is voor de mensen die eromheen wonen en er last van hebben, een nieuwe woning zoeken. Zo wordt natuurlijk het probleem niet aangepakt bij de kern en daarmee niet opgelost. Het lijkt alsof de tijd, of de energie ontbreekt om dossier op te bouwen. Je kunt best iets doen aan mensen die overlast veroorzaken, maar dat kost nu eenmaal tijd. Het lijkt niet urgent genoeg waardoor er mensen blijven wonen die overlast geven. In dit geval is de overlastgever gestorven en is daarmee de overlast opgehouden. Hoe droevig is dat …?! Ook dit hoort bij mijn werk. Ook in mijn werk sta ik midden in het leven. Alle aspecten van het leven komen voorbij. Dat is niet altijd even makkelijk, maar wel steeds weer erg boeiend.

47327875 – time passing man concept. illustration of life from birth to death